مست و غزل خان زد حلقه به در نوروز
چهره گشاید بهار روز من است امروز
چشمه به جو آمد می به صبو آمد
از نفس حافظ فال نکو آمد
مژده ی عید آمد وقت سعید آمد
مشته زمین وا شد سبزه پدید آمد
سبزه یار آمد عطر مسیحایی گیسوی نگار آمد
قفل غزل وا شد هل هله در هل هله در آواز پرستوی بهار آمد
گل ببرین آمد فصل شکوفایی رویای زمین آمد
کار دل عشاق سکه شد و سیب ببرد بر سفره ی سین آمد
شور بهاران شکافت از دل ویرانه ها
حال تب گل ببین بر تن پروانه ها
نو شد از کهنگی موسم شیدایی است
در تن جان بهار روح اهورایی است
تخت چمن سبزه ی دولت جمشید شد
همت کوروش بلند بار دگر هیچ شد
موسم شیدایی است فرصت مجنون شدن از گرده ی لیلایی است
پیک بهاران رسید فصل فراوان شدن میوه ی گمگشته زیبایی است