همه شب نالم چون نی
که غمی دارم، که غمی دارم
دل و جان بردی اما
نشدی یارم، یارم
با ما بودی بی ما رفتی
چو بوی گل به کجا رفتی
تنها ماندم تنها رفتی
چو کاروان رود
فغانم از زمین بر آسمان رود
دور از یارم خون میبارم
دور از یارم خون میبارم
فتادم از پا به ناتوانی
اسیر عشقم چنان که دانی
رهایی از غم نمیتوانم
تو چاره ای کن که می توانی
گر ز دل برآرم آهی آتش از دلم خیزد
چون ستاره از مژگانم اشک آتشین ریزد
چو کاروان رود
فغانم از زمین بر آسمان رود
دور از یارم خون میبارم
دور از یارم خون میبارم
نه حریفی تا با او غم دل گویم
نه امیدی در خاطر که تو را جویم
ای شادی جان سرو روان کز بر ما رفتی
از محفل ما چون دل ما سوی کجا رفتی
تنها ماندم تنها رفتی
با ما بودی بی ما رفتی