حلالم کن دم رفتن
کمی بعد از پریشونی
تو آوار نگاهی که
تو هم با ما نمیمونی
مسیر موندن و رفتن
یکی بود و جدا شد باز
تو پایان منو دیدی
جدایی سخته از آغاز
حلالم کن غریبونه
توی این دل پر خونه
حلالم کن غریبی که
برات دل کندن آسونه
حلالم کن به زخمایی
که لب وا کرده میخنده
حلالم کن به عشقی که
به چشمای تو پابنده
حلالم کن، حلالم کن
حلالم کن، حلالم کن
حلالم کن به خونی که
غروب از خاک میجوشه
حلالم کن به نوزادی
که شیر از تیر مینوشه
مگه میشه کنار تو
هنوزم عشق ...
صبوری هم کم آورده
خود شمشیر میناله
حلالم کن غریبونه
توی این دل پر خونه
حلالم کن غریبی که
برات دل کندن آسونه
حلالم کن به زخمایی
که لب وا کرده میخنده
حلالم کن به عشقی که
به چشمای تو پابنده
حلالم کن، حلالم کن
حلالم کن، حلالم کن