تو نبودی زندگی قصه ی جذابی نبود آسمون دل دیوونه ی من آبی نبود
تو نبودی لب من خنده رو باور نمیکرد گفتن عاشقتم حالمو بهتر نمیکرد
تو نبودی دل من دیگه پر نمیزد واسه عطری که مونده رو تنم
دیوونتم نفسم تویی نه نمیفته این عادت بد از سرم
تو نبودی واسه من حتی ساده ترین کارا تنهایی آسون نبود
یه جوری غرق توام که تو هر کاری کرده باشی یادم میره زود
تو کی هستی که دلم میمیره حتی واسه اون لجبازیای بچگونت
وقت خوابم میرسه آروم ندارم مثل بچه هی میگردم پی شونت
باز میخوای نشم دیوونت
تو کی هستی که دلم میریزه حتی واسه اون اخم و نگاه دلبرونت
مثل پروانه میگردی دور این شمعی که داره ذره ذره میسوزنت
باز میخوای نشم دیوونت