زلف بر باد مده تا ندهی بر بادم
ناز بنیاد مکن تا نکنی بنیادم
رخ برافروز که فارق کنی از برگ گلم
قد برافراز که از سرو کنی آزادم
شهره ی شهر مشو تا ندهم سر در کوه
شور شیرین منما تا نکنی فرهادم
می مخور با دگران تا نخورم خون جگر
سرمکش تا نکشد سر به فلک فریادم
سر به فلک فریادم…
زلف را حلقه مکن تا نکنی در بندم
طره را تاب مده تا ندهی بر بادم
یار بیگانه مشو تا نبری از خویشم
غم اقیار نخور تا نکنی ناشادم