موی قرمزت مثلِ آسمونِ سرخ
گرمیِ قلب تو دلمونو بُرد
میدونی هوات واسم نفسه
الآن میفهمم چرا آدم اون سیبو خورد
عاشق مثِ من ، مثِ تو
آتیشمون یه قرمزِ تند
هر شب که با تو بُر میخورم
سَر میشه آسِ من رو دلِ تو
همه خوبا یه طرف تو یه طرف
تو یه مرواریدی توو عمقِ صدف
یه هدف دار شده دلِ تب دارم
بیا دیگه نکنش وقتو تلف
همه خوبا یه طرف تو یه طرف
تو یه مروراریدی توو عمق صدف
یه هدف دار شده دلِ تب دارم
بیا دیگه نکنش وقتو تلف
موی تو از سیبی سرخ
به وسوسه ای سبز
که عشق را آفرید
وقتی که همه ما رو دور زدن
تو بودی که منو میدون ندیدی
اگه نارفیقا همه پَر زدن
تو بودی که دردمو به جون خریدی
دیگه به تو عادت کردم
دورِ همه اضافیا خط از دَم
کشیدم و راحت کردم
خودمو ، اومدی حظ کردم
همه خوبا یه طرف تو یه طرف
تو یه مروراریدی توو عمق صدف
یه هدف دار شده دلِ تب دارم
بیا دیگه نکنش وقتو تلف
همه خوبا یه طرف تو یه طرف
تو یه مروراریدی توو عمق صدف
یه هدف دار شده دلِ تب دارم
بیا دیگه نکنش وقتو تلف
موی قرمزت مثلِ آسمونِ سرخ
هر شب که با تو بُر میخورم
سَر میشه آسِ من رو دلِ تو