حتما الان با خودت می‌گی تو چی می‌دونی؟

از دردی که نداری واسه چی می‌خونی؟

می‌دونم و حق داری اینو بهم بگی ولی

عشق به هم‌زبون می‌تونه باشه دلیلش

تو حرف‌های دلت آه سینه‌سوزن

وقتی که تن تو سوراخ می‌شه زیر سوزن

منتظری که برسه روز سلامتی

حاضری اونو به صد کیلو طلا ندی

تقصیر تو نیست که شدی بستری

حرف همه‌ی آدم‌ها رو از بری

خود من که سر تو رو با این حرف‌ها بردم

دنیا رو فحش می‌دم با یه سرما خوردن

چه برسه به تو که چی بگم

سرازیری به سوی درد با شیب کم

ولی خدا دردهای ما رو دیده

آخرش اونه که به دست‌ ما دارو می‌ده

دلت مثل یه دریاست

امیدواری به فردایی که

تموم می‌شه دردات

وقتشه غم از دلت برداری

دلت مثل یه دریاست

امیدواری به فردایی که

تموم می‌شه دردات

وقتشه غم از دلت برداری

خیلی وقت‌ها می‌شه که با توئه این واژه

که چرا من باید سرنوشتم این باشه؟

دور ما پر شده از این همه چرای بی‌جواب

که تنها امید می‌تونه باشه چراغ این شب‌ها

تو این مسیر پر پیچ و خم و پر ســراب

روبه‌رو شدی تا حالا با یه پل خراب

خودتو به راحتی به دست باد نسپر هم‌نشین

تا که بتونی به راحتی از پل رد بشی

وقتی که دردها می‌گیره زیر یه خم

تو رو می‌کوبه روی زمین و می‌ره، بخند

به این می‌گن بدل توی فن کشتی

یعنی تو دردها تو با خنده کشتی

توی کلمه‌ی ای کاش حبس نشو

کاش رو کاشتن ولی سبز نشد

جمع کن حالا یه مشتی جوک دور خودت

بخند و خودت باشی دکتر خودت

دلت مثل یه دریاست

امیدواری به فردایی که

تموم می‌شه دردات

وقتشه غم از دلت برداری

دلت مثل یه دریاست

امیدواری به فردایی که

تموم می‌شه دردات

وقتشه غم از دلت برداری