[ورس یک]
نمیتونم خِره کسیو بگیرم
وقتی خودم کل اکیپارو دیدم
همه چی کشیدم
همه جا چرخیدم
دادنِ اون که نمیدادو دیدم
مواد زدن رفیقامو دیدم
وقتی یه بط الکل و توو سه شماره میرم
وقتی همه تِلو هامو دیدن
نمیتونم خِره کسیو بگیرم
به خودمم حال نمیده
هر عقب مونده ای روم فاز بگیره
همه رفتن ممدرضا دراز کشیده
نمیره، میره آسته میره
دنبال چی‌ ان آدما
یکی میشه من
یکی تو، شانسِ دیگه
احتمال میدم دیر اَ پا دراد
چون میخواد بیاد انتقام بگیره
اینجا به قهرمانا مدال نمیده
با این ها شاید یه رو منو بی نقاب ببینه
اینجا همش ساختگیه
اینجا آدم فقط مجبوره مات بشینه
کسی به کسی راست نمیگه
ماشین و خونه داشتن اینجا فانتزیه
جالب اینه زبون منو توئه گاو یکیه
[ورس دو]
توو خیابونا بودم
با بی پولا بودم
با خوبا بودم
با اونا که خودشونو با کارت میخارونن
توو جوبا بودم
با اونا بودم اما
من اَ اونا نبودم (من اَ اونا نبودم)
نگا جوونا عمودن
فردا چی میشه رو اَ کجا بدونم
یه نسلِ یه نسل نمیتونن
درس نمیدین که درس نمیخونم
حاجی نگا همه دیوونن
حاجی همه درگیر شرمندگیشونن
حاجی اینا بچه هامونن حاجی
حاجی بگین دس بجنبونن
جوونشون مثِ دس گل اومد
امروز دارن مُردشو توو قبر میخوابونن
حاجی حالِ یه ایران بدِ
هرچی داشتیم و شکافتنش
حاجی دزد اَ ایران زیاد زده
چی میشد اگه سرجاش میزاشتنش
باز حال ما خوب میشد
بگه باز محکوم، محکوم میشد
ما خیلیامون این نیسیم
گاهی منِ توو منوتو مجبور میشد