ابرای پاییزی دلگیر من
جوون ترای چهره ی پیر من
چشمهای من بی خبرای ساده
منتظرای دل به جاده داده
مردمکاتون به کجا زل زدن
باز م‍ژه هاتون به کجا پل زدن
کاشکی بدونید که دارم هنوزم
از اشتباه قبلیتون می سوزم
با اینکه هیچ کس نیومد پیش من
شب زده ها چشمای درویش من
تنها نبودن حتی یک دقیقه
با تنهایی که بهترین رفیقه
که بهترین رفیقه
هەورە پاییزیەکانی دڵتەنگی من
[1] گەنج ترن لە ڕوخساری پیری من
چاوەکانی من بێ ئاگای سادەن
چاوەڕوان و دڵیان داوە بە جادەکە
بیلبیلەکانت چاویان بڕیوەتە کوێ؟
[2]دیسان برژانگەکانت بۆکوێ پێلوویان تروکاندووە؟
خۆزگە ئەتزانی کە هێشتاش خەریکم
[3] لە هەڵەکەی پێشووتدا ئەسووتێم
لەگەڵ ئەوەی هیچ کەس نەهاتە لای من
لە شەوە تاریکەکاندا ، چاوانی دەروێشی من
تەنیا نەبوون(چاوەکانم) تەنانەت یەک خولەکیش
لەگەڵ تەنیایی ، کە باشترین هاوڕێیە
کە باشترین هاوڕێیە ، شێنێ