اهلِ النّخل احنَه أهلِ الکَرم و الجُود
(اهل نخلستانیم و زاده ی سخاوت و بخشندگی)
رَبعِ الشَّمِس صِرنَه یابه ولِلکَرم انعود
(همسایه آفتابیم و کمال همنشین ما را بخشنده ساخت)
الله ایساعدنه ما عدنه غیره
(مگر خدا یاورمان باشد که مارا کسی جز او نیست)
ماعِدنَه غیرَ الله یابه نِشکیلَه الاحوال
(جز خدا یاوری نداریم،که با او درد دل بگوییم)
نِرفَع ایدینه دوم یابه وبعیده الآمال
(دستهایمان مدام رو به آسمان است هرچند آرزوهامان همواره دوردستند)
الله ایساعدنه ما عدنه غیره
(مگر خدا یاورمان باشد که مارا کسی جز او نیست)
نِبحِر ابمایِ الخیروالله و انغَنِّی للهور
(دریای رنج مان را در می نوردیم و برای نی زار (هور)ترانه سر می دهیم)
وشَحلَه مِن طورِ الشَّمِس من تِعزِفِ النّور
(و چه چیزی از این زیباتر که با لهجه ی خورشید بخوانی و بنوازی)
بس انت یا ریح تسمع غنانه
(تنها توئی ای باد سرگردان که درددلمان را می شنوی)
الله ایساعدنه ما عدنه غیره
(خدا به فریادمان برسد که جز او فریادرسی نداریم)
فوگ النخل فوگ یابه فوگ النخل فوگ
(بر سر نخل است اکنون آری بر سر نخل)
مدری لامع خدّه یابه مدری الگمر فوگ
(نمیدانم این برق گونه ی اوست یا ماهتاب است که آن بالا دلربایی می کند)
والله ماریده
(سوگند که نمی خواهمش)
بالینی بلوه
(اوست که مرا مبتلای خود کرده است)
حبّینه حُب صافی یابه وچنّه الحُب ممنوع
(پاکبازانه عاشقیم اما انگار عاشقی برای ما ممنوع است)
و تبقی لیالینه یابه واتذوب الشموع
(شب هامان ادامه دارند و در حالی که شمع هایمان آب می شوند)
الله ایساعدنه ما عدنه غیره
(خدا به فریادمان برسد که جز او فریادرسی نداریم)
اریاج الشّاطی یابه یابه امن النفط مُرّه
(دهان رود(کارون)زیبایمان از طعم نفت تلخ است)
خلّونمسح دمعه یابه و کل دمعه درّه
(مجالی دهید تا اشکهایش را پاک کنیم که کم کم به گوهرهایی تبدیل شده اند)
الله ایساعدنه ما عدنه غیره
(خدا به فریادمان برسد که جز او فریادرسی نداریم)