دارم میرم از این خونه ، که رویاهاش پریشونه

از این کوچه ی که دلتنگه ، از این شهری که دل خونه

تو دیگه پا به پام نیستی ،ولی من باز هم زنده ام

عجب جون سختی ام من که ،هنوزم به فکر آینده ام

به فکرِ روز هایی که ، بدونِ تو بازم شاده

ببین این زخمای کهنه ،چه امیدی بهم داده

میدونم باز هم میشه ،بدونِ فکر عاشق شد

برای یک دلِ ساده ،دوباره صاف و صادق شد

اگه سخت و اگه آسون ، من آخر از تو دل کَندم

اگه ازم بدی دیدی ، حلالم کن که شرمنده ام

اگه سخت و اگه آسون ، من آخر از تو دل کَندم

اگه ازم بدی دیدی ، حلالم کن که شرمنده ام

تو از چشام نمیخونی ، غمای بی زبونم رو

غمِ داغی که سوزونده ، تا مغزِ استخونم رو

واسه این دردِ بی درمون ، دیگه راهِ علاجی نیست

دارم میمیرم و دیگه ، به دارو احتیاجی نیست

غرورم میگه باید رفت ، دلم میگه یه کم دیگه

تحمل کن ولی هرگز ، دلم گو* خورده که میگه

اگه سخت و اگه آسون ، من آخر از تو دل کَندم

اگه ازم بدی دیدی ، حلالم کن که شرمنده ام

اگه سخت و اگه آسون ، من آخر از تو دل کَندم

اگه ازم بدی دیدی ، حلالم کن که شرمنده ام