تو دنیای پر از بی تکیه گاهی

چقدر خوبه بدونی یک نفر هست

که وقتی راهتو گم کرده باشی

نجاتت میده از اندوهِ بن بست

نمیزاره غرورت کم بیاره

پر پروازتو یادت میاره

رفاقتی که صادقانه باشه

تا وقتی زنده هستی موندگاره

عجب گوهر کم یابیست رفاقت

هوای سرزمین و عطرِ خاکه

پر از حکایت کهنه شرابه

پر از طراوت انگور و تاکه

عجب گوهر کم یابیست رفاقت

هوای سرزمین و عطرِ خاکه

پر از حکایت کهنه شرابه

پر از طراوت انگور و تاکه

تو برای من همون صداقتی

که جهانو گشتم و پیدا نبود

هیشکی مثل تو به حرفام گوش نکرد

مثل تو با قلبم آشنا نبود

تو برای من همون ترانه ای

که به جز ما کسی باورش نداشت

تو برای من همون یک نفری

که سختیا منو تنها نذاشت

عجب گوهر کم یابیست رفاقت

هوای سرزمین و عطرِ خاکه

پر از حکایت کهنه شرابه

پر از طراوت انگور و تاکه

عجب گوهر کم یابیست رفاقت

هوای سرزمین و عطرِ خاکه

پر از حکایت کهنه شرابه

پر از طراوت انگور و تاکه