چه شد که بارِ دِگر یادِ آشنا کردی
چه شد که شیوه یِ بیگانگی رها کردی
به قهر رفتن و جور و جفا شعارِ تو بود
چه شد که بر سَر مهر آمدی وفا کردی
منم که جور و جفا دیدم و وفا کردم
توئی که مهر و وفا دیدی و جفا کردی
بیا که چشم تو تا شَرم و ناز دارد کس
نپرسد از تو که این ماجرا چرا کردی
بیا که چشم تو تا شَرم و ناز دارد کس
نپرسد از تو که این ماجرا چرا کردی
بیا که با همه نامهربانی ات ای ماه
خوش آمدی و گل آوردی و صفا کردی
اگر چه کارِ جهان بر مراد ما نشود
بیا که کارِ جهان بر مراد ما کردی
بیا که چشم تو تا شَرم و ناز دارد کس
نپرسد از تو که این ماجرا چرا کردی
بیا که چشم تو تا شَرم و ناز دارد کس
نپرسد از تو که این ماجرا چرا کردی
بیا که چشم تو تا شَرم و ناز دارد کس
نپرسد از تو که این ماجرا چرا کردی