صدای پام نبود
صدای تق تقِ شکستن تو بود
غروب خسته بود
که من سرم هنوز رو دامن تو بود
صدای پای تو
که توی راهرو زبونه می کشید
تمام روحمو
برای دیدنت به خونه می کشید
به مادرم بگین
قفس شکسته و پرنده پر زده
به مادرم بگین
بهار اومده جوونه سر زده
یه درد مطمئن
مفاصلِ منو کلافه کرده
تمام وزنشو
به شونه های من اضافه کرده
غروب رفته بود
غروب توی مه غروب تو غبار
غروب بی قرار
غروب رو سیاه غروب بی پناه
آه...
به مادرم بگین
هنوز خنده هاش رو سر جهازشَن
به مادرم بگین
هنوز گریه هاش تو جانمازشَن...
به مادرم بگین
هنوز خنده هاش رو سر جهازشَن
به مادرم بگین
هنوز گریه هاش تو جانمازشَن...